Vanavond geef ik mijn derde les systemisch werken met als thema: Liefde en partnerrelaties. Een toepasselijk onderwerp, zo vlak voor Valentijnsdag.

Vaak denken we bij liefde aan de romantische variant – de ‘Hallmark-liefde’ vol bloemen, chocolade en grootse gebaren. Maar liefde is zoveel meer. Ik maak hier onderscheid tussen ouderliefde, zelfliefde, partnerliefde en universele liefde.

De eerste vorm van liefde die we leren, komt van onze ouders. Hoe liefdevol of juist afwezig de affectie ook was, het heeft eenieder van ons gevormd. In ons gezin werd weinig geknuffeld. Mijn ouders leefden ieder op hun eigen eiland en mijn broertje en ik zwommen daar tussendoor, op zoek naar verbinding. Dit patroon nam ik onbewust mee in mijn eerste partnerrelaties.

Een partnerrelatie brengt twee familiesystemen samen. Wat neem je ervan mee en wat laat je daar achter? Hoe groei je samen? In een gezonde relatie bewonder je je partner om eigenschappen die je zelf wilt ontwikkelen. Je wilt een betere versie van jezelf worden. Maar het kan ook schuren: wanneer eerdere partners niet erkend worden, als geven en nemen uit balans zijn, of als iemand loyaler is aan zijn ouderlijk gezin dan aan de partnerrelatie. Kan je dan werkelijk als volwassenen naast elkaar staan?

Vorig jaar oktober deden mijn man en ik een ‘levensheisessie’. Na 25 jaar samen was het tijd om stil te staan, terug te kijken en vooruit te plannen. Want resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. We bespraken alles: werk, financiën, zingeving, ouder worden, patronen, seksualiteit en mantelzorg.

Alsof we een stofdoek over onszelf en onze relatie haalden – Waar was de glans af? Wat had aandacht nodig? Wat mocht juist blijven zoals het was? Was was nog niet mogelijk ondanks dat we het verlangden?

Een partnerrelatie is een werkrelatie. Je werkt aan jezelf (zelfliefde), maar ook aan de relatie (partnerliefde). Zoals Jan Jacob Stam en Bibi Schreuder schrijven in ‘Systemisch Coachen’:

“Als twee mensen een levens-paar vormen, ontstaat er een nieuw systeem. Dat systeem heeft andere eigenschappen dan de beide mensen in dat systeem. Soms noemen we dat ‘de ziel van de relatie’.  Liefde is wat er vanuit elk van beiden naar de ander stroomt of tussen beiden is.
Er kan veel liefde zijn, maar de ziel van de relatie is zwak. Zo kan er ook een sterke ziel van de relatie zijn, maar weinig liefde. De ziel van de relatie wordt vooral sterk wanneer het paar moeilijke situaties te boven komt. Om niet uit elkaar gedreven te worden in die moeilijke situaties is het erkennen van de pijn van de ander, zónder dat je iets aan die pijn doet, cruciaal.

Risico: bij een nieuwe, tweede of derde relatie, kan het de vraag zijn hoeveel ziel van de vorige relatie(s) nog rondwaart in de huidige relatie.”

Onze relatie was al goed, en deze heisessie bracht nieuwe helderheid. We maakten keuzes met de inzichten van nu, vanuit universele liefde voor elkaar, de mensen om ons heen en het leven. Een sterke relatie neem je niet voor lief – die blijft in beweging.

Hoe bewust sta jij stil bij jouw relaties? Wil jij werken aan jouw, of jullie, verleden, heden en toekomst, neem dan contact op om kennis te maken. Nog een blog over dit onderwerp lezen? Lijden en Liefde, een onoverkomelijke eenheid

Hartelijke groet,

Angelique Schrama