Spannend! Nieuwe opdrachten om teams te coachen. Ik mag een aantal teams begeleiden in hun samenwerking, ontwikkeling en organisatiegroei. Elke nieuwe opdracht brengt een golf van spanning met zich mee! Dan moet mijzelf weer verhouden tot de opdrachtgever, de dynamiek in de groep en de werkelijke opdracht die er te doen is. Ik word gevraagd op basis van mijn CV, mijn referenties, wie ik ben en mijn visie op teams…althans, dat hoop ik. Maar voorafgaand voel ik soms bijna een verkramping.

Wat zie je van mij

Hoe anderen naar mij kijken is niet altijd wat ik zelf voel. Ergens, ergens diep in mij, zit altijd weer dat stemmetje… Kan jij dit wel? Wie ben jij om dit te doen? Weet jij wel genoeg? Dit is de onzekerheid van het gepeste kind in mij, buitengesloten in groepen. Het kleine kind dat onvoldoende bevestiging heeft kregen over haar kunnen en zijn. Dus ga ik heel alleen en hard werken. Zo pak ik dat aan. Om te bewijzen dat ik het kan, voornamelijk naar mijzelf toe. Ik organiseer mijn eigen schouderklopjes.

Waar komen deze gedachten vandaan?

Als je merkt dat je verdrietig of gespannen bent, dan hoef je dat gevoel niet weg te drukken. Gevoelens zijn nooit ‘fout’. De gedachte die dat gevoel veroorzaakt, kan dat wel zijn en je belemmeren, waardoor je je onzeker voelt en meegesleurd wordt in een negatieve spiraal vol zelfbedachte scenario’s. Het gaat hier om de concepten “Drivers” en “Stoppers”.

De termen “Drivers” en “Stoppers” beschrijven hoe bepaalde verbale en non-verbale boodschappen die we als kind hebben gekregen, ons denken en gedrag als volwassene kunnen beïnvloeden. Deze boodschappen kunnen zowel positieve als negatieve invloeden hebben en vormen de basis voor onze gedragspatronen en overtuigingen.Vaak zijn het stemmen van ouders of belangrijke volwassenen die we onbewust blijven gebruiken.

Drivers zijn de verbale boodschappen die je als kind hebt meegekregen: “Doe dit! Doe dit niet. Schiet op! Wees perfect! wees sterk! Zorg voor je zusje, wees de grote!” Hoewel deze drivers je een hoop talenten lieten ontwikkelen, veroorzaken ze ook jouw valkuilen wanneer je ze te veel inzet.

Stoppers zijn de non-verbale, gevoelde boodschappen van ouders. Als kind voel je wat gewaardeerd wordt door ze: “Voel niet, huil niet, wees niet gezond, slaag niet, wees niet jezelf, wees niet belangrijk, besta niet, boos zijn is niet goed.” Met andere woorden, je voelt je beperkt in je vrijheid als kind. Dit zijn de gevoelde ´taken´ die je als kind meekrijgt. Ik hoorde laatst Suzanne van Veen zeggen: kind zijn is geen taak, en toch voelen we vaak dat we taken meekrijgen. Hierdoor ontstaat een besluit, een script, in je hoofd: “Zo ga ik ermee om!” Om deze stoppers te overwinnen, kun je tegen jezelf zeggen: ‘Ik mag wel, ik durf wel…’

Enig mededogen voor je ouders en andere influencers is op zijn plek. Ze zijn zich hiervan niet altijd bewust. Ook zij zijn een product van hun ouders en context. Gelukkig ben je nu volwassen en in staat om andere gedachten te kiezen.

Ik ging het anders doen

Laatst had ik voor een teambijeenkomst met mijzelf en de opdrachtgever afgesproken ‘lui aanwezig’ te zijn; waar te nemen, vragen te stellen en achterover te zitten. Wat denk je? Het werd als een geweldige bijeenkomst ervaren. Huh? Ik had weinig gedaan, en toch had het een positief effect. Als ik mijzelf dus iets meer luiheid mag gunnen komt het goed? Echt?

Dit wordt voor mij in de komende opdrachten echt wel een goede oefening. En ja, natuurlijk ‘weet’ ik voldoende, zit er genoeg in mijn rugzak. Maar het horen van mijn innerlijke kindstemmetjes en het omarmen van de pijn ervan met compassie, betekent ook dat ik trots op mijzelf mag zijn, en mag vertrouwen op het proces. Ook al is het spannend. Rete spannend.

Kan jij belemmerende gedachten afleren?

Belemmerende, naar beneden trekkende gedachten. De zelfhulpboeken liggen er vol mee. Denk hierbij aan The Work van Byron Katie, Denk Groot Wordt Rijk van Napoleon Hill of Socrates op sneakers van praktisch filosoof Elke Wiss. Hoe doorbreek je de spiraal naar beneden?

Er zijn eigenlijk een aantal essentiële stappen om te voorkomen dat jouw gedachten ondermijnend worden (tip: ga schrijven!):

1. Wat is de situatie? Houd je situaties een tijdje bij in een schrift en ontdek patronen.
2. Wat zijn de feiten hierin?
3. Wat voel ik? Erken en accepteer de gevoelens in je lijf, ze zijn je belangenbehartigers. Ze mogen er zijn.
4. Welke gedachten heb ik? Zijn ze waar? Zie stap 2.
5. Zijn ze van nu, of van vroeger?
6. Zijn deze gedachten helpend bij wie ik wil zijn of worden? Zo ja, behoud ze. Vaak helpt het al om ze als parels te zien van talenten die je ook ver hebben gebracht, je had ze nodig.
7. Zijn deze gedachten niet helpen bij wie ik wil zijn of worden? Draai de gedachten dan eens rigoureus 180 graden om. Wat is de andere kant van de medaille. Zoals in de situatie hierboven: ‘ ik moet hard werken’ veranderde ik in ‘Ik dien door lui te zijn’, of het voorbeeld ‘Ik weet te weinig’ wordt ‘ ik weet genoeg’.
8. Wat ga je uitproberen? Experimenteren helpt om te ervaren. Het geeft je weer een nieuwe situatie (stap 1) om op te reflecteren. Het leven leven is leren.
9. Praat erover met mensen die je vertrouwt: vrienden, collega’s, een coach of supervisor. Soms helpt het al om je gevoelens en gedachten even te delen, om al pratend te beseffen dat de gedachten niet waar zijn.

Welke (kind)stemmen hoor jij? Hoe ga jij er mee om? Laten we leren van onze imperfecties. Heb je zelf ervaring met belemmerende gedachten? Schrijf de gedachten die je regelmatig hebt op. Zet erbij om welk type denkfout het gaat, en welke redelijke gedachte je ertegenover zou kunnen zetten. Bedenk dat het hierbij gaat om verkeerde gedachten, niet om gevoelens.

Abonneer je op onze nieuwsbrief Minds that Matters op LinkedIn en mis geen blog meer.