Ik volg Carina Braams haar blogs over paardencoaching al jaren, en we zijn allebei coach voor leiders en teams. Alleen zij heeft haar paarden als leidend klankbord, als signaalfunctie. Ik nam haar uitnodiging met beide handen aan.

Daar stond ik dan op een koude dag in februari. Met 2 paarden in de wei., een kleine en een grote. `Maak maar contact….` Vol moed liep ik direct naar de grote toe. Op de foto zie ik pas hoe krampachtig ik er sta, onwennig en spannend. De paarden gaven me geen blik waardig… oei… dit ken ik. Ik voel de spanning in mijn lijf oplopen. Was dit overmoed? Dat doe ik wel ff…toch?

Doe je best!

Ik ga mijn best doen…. ze geven geen krimp en eten rustig door. Als ik vervolgens een touw in mijn handen krijg, met de vraag `loop eens een rondje met het kleine paard`, trek ik het paardenhoofd omhoog. Nog steeds wordt er geen stap gezet. Alsof dat paard denkt `wat wil je nou, idioot` … Oké, dat zijn dus mijn eigen gedachten. Ik moet om mijn onkunde en onmacht lachen.

Carina geeft mij feedback: “Wat ik zie gebeuren is zodra je contact hebt, leid je niet. Je verwacht dat hij weet wat je wilt, Je laat los in plaats van de leiding te nemen. Wat wil je eigenlijk?” Zo staan we wat je praten en ongemerkt komt het grote paard achter me staan. Hij beschermt me, maar geeft me daarna een kontje. Ik moet lachen en zie het als een aanmoediging tot hernieuwd contact.

Paarden leiden, of volgen ze mij?

Ik besluit een doel voor ogen te nemen en ga naast het paard staan. Het touw kort, mijn blik op mijn doel. Ik geef het paard via het touw kort aan wat ik wil. Hij gaat met me mee… wow, wat een heerlijk gevoel. Ook daarna het loslaten van het touw en toch in verbinding blijven terwijl we samen lopen. Ik op mijn benen, hij op zijn benen. Zo hoort samenwerken te voelen. En als hij twijfelt, zet ik hem weer kort even aan.

Te gek! We lopen met het grootste gemak een rondje. Zo voelt samen op pad doelen bereiken. Ik heb er echt plezier in. En zonder moeite. Zonder hard werken. Vanuit mijn volste vertrouwen.

Paarden zijn prooidieren. Dus alleen als ik op mij vertrouw, kunnen zij ook op mij vertrouwen. Als ik niet voor mijzelf transparant ben, ben ik voor paarden onveilig en weten ze niet wat ze aan me hebben. Als ik zelf voel dat er contact is, kan er ook groepsveiligheid ontstaan. Als ik een doel weet, kunnen zij volgen.

Managers willen doelen halen door te trekken

De parallellen van het werken met paarden en met het managementvak waren mij door haar blogs al duidelijk. Maar om dit zo te ervaren, heb ik mijn lijf gebruikt. Geweldig, een aanrader. Voor jezelf, als leider of met je hele team.

In mijn coaching hoor ik vaak dat teams niet te porren zijn voor verandering. Het is de manager die werkelijk in deze verandering moet geloven. Bereid is om er in kleine deeldoelen naar toe te werken. Aanwezig te zijn, voor te gaan in de gewenste beweging. Beschikbaar in het contact. Maar ook bereid is om de lijn soms kort te houden, aan te zetten en kordaat door te pakken.

In de toekomst neem ik deze managers, eventueel samen met hun teams, een middag mee de bak in naar Carina. Het maakt in een korte tijd helder welke patronen er zijn, wat er te voelen is. Integer, vriendelijk en oordeelloos, Gericht op de veiligheid in de hele groep. Gericht op vooruitgang.

Ik ben blij dat ik haar uitnodiging heb aangenomen. Het lijf is zoveel helderder dan het hoofd, Vanuit deze reflectie kan ik zelf weer op een andere manier geven. Mijn plek is naast je. Ik ga er niet meer aan trekken, en ben bereid met je mee te lopen. Ik ben aanwezig, op mijn eigen benen. Net als jij.

Ben je klaar om te stoppen met vechten en te starten met leiden? Leer hoe je de leiding kunt nemen en samen kunt groeien! Maak jij met mij contact?